Μέχρι την επόμενη στιγμή

Η δύση μια μεγάλη φωτιά,

πορτοκαλί φλόγες, παντού.

Τρυπώνουν στα γλαύκα σύννεφα

και χάνονται σε άλλα μέρη.

Μια σκιά σαν καρχαρίας

βουτάει απ' το πυροφάνι

να πιάσει μια χρυσή φλόγα.

Ν' ανάψουν τ' άστρα τ' ουρανού

ν' ανάψει το φεγγάρι σου.

Η ώρα είναι δική μας!

Δική μας, ολάκερη στιγμή.

Τα χέρια μας τρυφερά,

θα ενωθούνε στο σκοτάδι.

Μέχρι την επόμενη στιγμή΄

θ' ακούω την φλυαρία

του παλμού και της ανάσας σου,

θα 'μαι ένας ευτυχισμένος

άνθρωπος'

γοητευμένος απ' την απλότητα.

Μέχρι την επόμενη στιγμή...

... Το φεγγάρι σαν νύφη που χορεύει

μέχρι τ' ολόγιομο φεγγάρι

μέχρι το φως να σβήσει τις σκιές μας...

copyright @ 2011 Αγανίππη (Makri Fo)

Νυχτερινό!

Νύχτα με τ' αερικά σου
με το φεγγάρι στα μαλλιά σου.
Τι μου στέλνεις με τον Μορφέα;
να 'χει η μοναξιά μου παρέα.

Νύχτα με τα χρώματα σου
με τ' αστέρια στην ματιά σου.
Στήλε μου τον Ζέφυρο μ' ένα άτι
στα σκέλια του να βρω γινάτι.

Και τους καημούς βασίλεψε
τα βήματα τους μίσεψε.
Η αγάπη μου θα 'ρθει με την αυγή
η αγάπη ζεί μονάχα μια στιγμή.

Νύχτα με τα μαλάματα σου
με τ' ολόγιομο φεγγάρι στη καρδιά σου.
Σε ξενυχτώ για να μάθω την ηχώ σου
το σκοτάδι, που κρύβεις το Θεό σου.

Νύχτα με τα βήματα σου
ηχούνε ποιήματα σου,
στήλε τον Ζέφυρο να με τυλίξει
και άρωμα αλλοτινό να μου χαρίσει.

Νέος φόρος

Η βροχή νανουρίζει τον φόβο,
κίτρινα φύλλα οι σκέψεις μου,
άχρηστες στίβες πάνω στο χρόνο
γιατί δεν έμαθα απο 'σενα να ξεφεύγω
όσα η μάνα μου, μου είπε ν' αποφεύγω
και τώρα κάθε βήμα στο λάθος το δεσμεύω.

Στο φόβο μου χαράτσι θα πληρώνω
όσο η ανάσα μου αντέχει δεν γλιτώνω,
νέα μεταρρύθμιση στον οίστρο και στην τέχνη
τώρα κατάλαβα πως ζω σε μια πατρίδα ξένη.

Κλείσε τα μάτια αγάπη μου
και κοίτα προς την δύση
κάτι άλλο θα ονειρευτούμε
πριν τ΄όνειρο μας σβήσει.

Κλείσε τα μάτια αγάπη μου
και ας τους να κοιτάνε
μέχρι να χαράξει η αυγή
θα πάψουν να μιλάνε.

Η μοναξιά μου με πάει και με φέρνει
σήματα και τέλη δεν ζητάει
όσο η ελπίδα μου χορεύει και γελάει
δικάστε μου την τρέλα, φορτώστε με ευθύνες.