Του φθινοπώρου αλαργινά πουλιά
στα γιόματα, κάθε κλαδί σιγαλιά.
Κι ο έρωτας ανθίζει στη σιωπή
στα πιόματα, σε μια μικρή στιγμή.
Μια στιγμή, εδωδά, στα ροδόνερα
ν' αλύψεις το κορμί, στον Ιορδάνη΄
μαζί να βαφτιστούμε μ' άγια αγάπη
της ζωής να πιούμε το αλάτι.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.