Κανέλα - Πορτοκάλι

Έναστρη νύχτα στην αρχή του Μάρτη,
μ' έναν μποέμ στο άλσος στο παγκάκι,
γιαβάσικο στριφτό και μια μποτίλια
κι ένα σιωπηλό "σ' αγαπώ" στα χείλια.

Πέρασαν τα χρόνια σαν μία γουλιά'
κανέλα - πορτοκάλι τα δυο φιλιά.
Αυτές οι δύο στιγμές στ' αρώματα
κρατούν μαζί τον έρωτα στα σώματα.

Κανέλα - Πορτοκάλι τα δυο φιλιά
ας περνούσανε τα χρόνια αγκαλιά.
Και μέσα απ' την δική σου τη ματιά
να τρυπώνανε οι πόθοι στην καρδιά...

Αλάργεψα σ' αθέλητη φυλακή
να τρυγώ το δάκρυ κάθε αυγή,
να κεντώ καημούς στ' απομεινάρι
και πληγή σε ξίφος στο θηκάρι.

Τώρα θα ραμφίσω την μοναξιά
να κάνω μια οπή, να φύγω μακριά.
Ο,τι γίνει, ο,τι προλάβω ν' ανταμώσω
τ' όνειρο ξανά δε θα πληγώσω.

Κανέλα - πορτοκάλι τα δυο φιλιά
ας περνούσανε τα χρόνια αγκαλιά.
Και μέσα απ' την δική σου τη ματιά
να τρυπώνανε οι πόθοι στην καρδιά...

Η Αρχόντισσα (Δέκα μαχαιριές)

Καρπούς αρτόδενδρου
κουβαλάνε για το γιόμα'
μιας αρχόντισσας γιορτή
μ' ευγενικό το διώμα.

Δέκα μαχαιριές στη γη
από ιθαγενείς με σάζι
να λυτρώσουν την κυρά
που θα κάνει χάζι.

Και χίλιες σπαθιές
για τα κόκκινα χείλη
γεμάτα φωτιές
θα πέσουνε χίλιοι.

Ενός σπαχή το άλογο
στο τέλος, για θυσία ΄
έτσι φεύγει το κακό
λέγαν' στην Φρυγία.

Θα σε υπηρετώ αδρά
με μισό φεγγάρι,
σε μέρες σκοτεινές
και με φθηνό λογάρι.

Θα είμαι προστάτης
σ' αστέρια αχνά,
σε ήλιο παγωμένο,
σε χρόνια βουβά.