Η Αρχόντισσα (Δέκα μαχαιριές)

Καρπούς αρτόδενδρου
κουβαλάνε για το γιόμα'
μιας αρχόντισσας γιορτή
μ' ευγενικό το διώμα.

Δέκα μαχαιριές στη γη
από ιθαγενείς με σάζι
να λυτρώσουν την κυρά
που θα κάνει χάζι.

Και χίλιες σπαθιές
για τα κόκκινα χείλη
γεμάτα φωτιές
θα πέσουνε χίλιοι.

Ενός σπαχή το άλογο
στο τέλος, για θυσία ΄
έτσι φεύγει το κακό
λέγαν' στην Φρυγία.

Θα σε υπηρετώ αδρά
με μισό φεγγάρι,
σε μέρες σκοτεινές
και με φθηνό λογάρι.

Θα είμαι προστάτης
σ' αστέρια αχνά,
σε ήλιο παγωμένο,
σε χρόνια βουβά.