Αλκυόνη!

Ψάξε να βρεις στην βροχή
Μια μελωδία της ερήμου
Μια άγια προσευχή
Που θα λυτρώσει την ψυχή.

Σε ένα σεντούκι θα την βρεις
Μυρίζει μύρο και αγάπη
Κι όταν τον κόσμο θα λογχίζει
Ένας παλιός μύθος θα μας σαστίζει.

Ιέρεια ενός μικρού Θεού
Ενός παράξενου χρησμού
Υμνείς τον έρωτα που αλυχτά
Μ’ αυτός Καταριέται χέρια λυτά.

Τ’ αγιοκέρι σβήνει απ’ τ’ αγέρι
Και στις Πλειάδες ψάχνω το θαύμα
Ποιος είναι αυτός ο χρησμός των Αθανάτων
Που θα κλείσει για πάντα το τραύμα;

Μίσεψες στα χρόνια σαν χελιδόνι
Ρίζωσες στην ψυχή μου σαν ρυτίδα
Μα την αγάπη ακόμη δεν βρήκαμε
Κι ας άφησε στο βλέμμα μαβιά κηλίδα.

Αλκυόνη ήσουνα η αιτία του Αιόλου
Που οι ασκοί του ακόμη αγριεύουν
Έτσι μια μέρα όλοι μας θα γίνουμε πουλιά
Που του Γενάρη τις μέρες θα ημερεύουν.
Τις ηλιόλουστες μέρες του Γενάρη…


Γράφτηκε Ιανουάριος του 1999.