Δραπετεύουν μες την αιθάλη δυο σπουργίτια
στα γκρίζα ράμφη τους στέκεται η αγωνία
και δεν πρόσεξε κανείς να ρίξει δυο σιμίτια
να ‘χουν κι αυτά στην φωλιά δικαίωμα στην ευγονία.
Δραπετεύουν τα πουλιά, τα δάση γίνονται έρημος
σκόρπια φιλιά από άνθρωπο που δεν είναι ώριμος.
Δραπετεύουν τα πουλιά, οι λίμνες γίνονται ατμός
κι ανάγκη της δίψας γίνεται λευκός καπνός.
Δραπετεύουν σε τούτη την ξέρα δυο κύκνοι
ψάχνουν να βρουν ένα νούφαρο να σταθούν
ίσως να βαφτίσουν την ελπίδα στον Ιορδάνη
προτού από καταπατητές να αλωθούν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.