Τετάρτη 30 Δεκεμβρίου 2009

7 Αμαζόνες



Με λούζει το φως του φεγγαριού΄

ορτή, στην μέση του στενού,

δίπλα μου ορύγματα,

βράδια μ' αινίγματα

και κλείνω τα μάτια

με ξέφτια υφάδια.


Μια σχεδία μ' Αμαζόνες΄

χαρακώνουν τον ύφαλο.

Ποιός ξέρει να διαβάσει;

τα μυστικά να μεταφράσει;


Τρύπωναν σαν μάγισσες

στους κρυφούς οντάδες,

μια πορφυρή λάμψη

ξετρύπωνε απ' τους σοφάδες.


Ο έβενος της σχεδίας

άρωμα Ανατολής,

με σεντέφια και κοράλλια

που ΄χε λαξεύσει ο Ερμής.


Ζαρώνω σε μια γωνιά

κι έχασκα τα ζεμπίλια

που 'χανε αφήσει στη στεριά

σκεπασμένα με μαντήλια.


Ένας ταπεινός χατζής της Μέκκας

να εξαγοράσει εφτά ζωές

με κάτι ώρια μπακίρια

και 'ριχνε κλεφτές θωριές.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.