Ένα Τραγούδι Που Έχει Ξεχαστεί...

Ένας ψίθυρος στην νύχτα πίσω απο τοίχους
Μια μελαγχολία στα μάτια που χάμω κοιτούν
Κι εσύ ψυχή μου χρόνια ψάχνεις ρυθμούς
Που τάχα θα σε σώσουν ή απλά θα χαθούν.

Βρυχιέσαι τις νύχτες μέσα στην ομίχλη
Κι εγώ ψάχνω την μυρωδιά σου σε γωνιές
Κοίτα εδώ! πως έγινα με τ’ άψυχα φίλη
Κοίτα πως ζάρωσα στις απουσίας σου τις χρονιές.

Δεν είναι πως ψάχνω το παράλογο στο λογικό
Δεν είναι που λείπεις κι όλο βυθίζομαι
Είναι το τραγούδι μου που έχει ξεχαστεί
Σε μια αφιέρωση που κάθε βράδυ σου χαρίζομαι.

Είναι το τραγούδι μου που έχει ξεχαστεί
Σ’ ένα ρεφραίν που όταν γυρνάς τα πάντα αθετώ….

Πλάι με την μοναξιά, καλοκαίρι με παγωνιά
Ένα σκαρί που αψήφησε να γίνει αιχμάλωτο σου
Εσύ το πέταξες στα καταγάλανα νερά
Να μην το δουν διαβατάρικες ματιές
να μην χαθεί απ’ το νου σου….

Το τσιγάρο σου ακόμη στο τασάκι
Κι ας έχεις να φανείς απ’ το χειμώνα
Πόσα σημάδια στο κορμί μου σε εκλιπαρούν;
Που μείνανε κι αυτά σαν κι εμένα μόνα.


Δεν είναι πως ψάχνω το παράλογο στο λογικό
Δεν είναι που λείπεις κι όλο βυθίζομαι
Είναι το τραγούδι μου που έχει ξεχαστεί
Σε μια αφιέρωση που κάθε βράδυ σου χαρίζομαι.

Είναι το τραγούδι μου που έχει ξεχαστεί
Σ’ ένα ρεφραίν που όταν γυρνάς τα πάντα αθετώ….