Δευτέρα 2 Φεβρουαρίου 2009

Το πνεύμα!

Λυχνάρια φωτίζουν το νυχτέρι
Και καρυκεύω τα γραπτά
να γίνονται απτά ΄
με οίστρο ουρανό χωρίς αστέρι

Ουρανοβάτης δίχως φως
σε έρημο καλντερίμι
κι ας γίνομαι συντρίμμι
δεν θα με δεις… είμαι κρυφός.

Είμαι μια αύρα καλοκαιριού
Μια οσμή εξωτική
Μια αίσθηση δοτική
Και μια αιχμή μαχαιριού.

Αν θες να σε λεηλατήσω
Σώπαινε στην αγκαλιά μου
Δέξου τα φιλιά μου
Το ξέρω θ’ αμαρτήσω….

Μα εγώ έχω μάθει να ζω
Δίπλα στα λυχνάρια
Να τρέφω τα κυνάρια
Και την μέρα να αποχωρώ.

Δεν είναι ζωή αυτή για σένα
Μα σου ζητώ ένα βράδυ
Έλα! Χάρισε μου ένα χάδι
Μπορεί να λυτρωθώ από εσένα.

Και να γίνω όπως εσύ
Να κατοικώ μαζί σου
Να ζω απ’ την ζωή σου
Ένας θνητός ακόμη στη γη.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.