Ένας μονόλογος με την φύση
Κάθε ανατολή – κάθε δύση
Και μετά σιγή.
Ένας διάλογος με μένα
Για την απουσία και για σένα
Και μετά φυγή…
Ένας αντίλογος με την ζωή
Αυτή πράα - εγώ βοή
Και μετά πέρας.
Ένας υπόλογος στην ψυχή
Για την δακρύβρεχτη βροχή
Και μετά αέρας.
Ένας πρόλογος κενός
Χωρίς τίτλο αφενός
Και μετά τελεία
Ένας επίλογος μεστός
Κι ο καφές ακόμη ζεστός
Σαν εικόνα γελοία.
Κι εδώ στην αποσαφήνιση
Φωνή
Κι εκεί στην επαγρύπνηση
Υπολείπεται
Ένα σχοινί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.