Στο λάγνο κορμί σου ψηλαφίζω την δροσιά
Εσύ τα νιάτα βαστάς κι εγώ την μοναξιά.
Τ’ ολόγραμμα σου ένας αγρός με γεράνια
Που θέλω να ορμίσω σαν μποφόρ σε λιμάνια.
Τα μαλλιά σου μυρίζουν άνοιξη με μέλι
Μετάξι κι ορχιδέα φέρνει το αγέρι.
Ένα τάμα κρατώ στην χούφτα
Κι έναν όρκο που δε σου ‘πα.
Ένα βάρος ευχών στα πόδια
Από της χρονιάς τα ρόδια.
Πιστός κουρσάρος στο αγνάντεμα σου αρμενίζω
Κι από καλοκαίρι σε χειμώνα με το δάκρυ σου γυρίζω.
Στις άγνωστες μέρες σου, χαρά μου, οδοιπορώ
Από διαβατάρικες ματιές μην αλωθούν, ορρωδώ.
Της φλόγας σχήμα τα χείλη σου, να φυλακιστώ
Και στο ολόγιομο φεγγάρι για σένα να ορκιστώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.