Η ΑΙΣΘΗΣΗ ΤΗΣ ΣΤΙΓΜΗΣ

Σαν τα περιστέρια
Που γεννοβολούν ελπίδες
Μοιάζουν οι στιγμές.
Τι κι αν φυσούν τ’ αγέρια;
Τι κι αν μαραίνονται γιοφύλλια;
Στις μέρας τις ρωγμές.
Μια στιγμούλα μένει
Στο νου σου τη ζεστή βραδιά
Σαν σιγοπαίξιμο φύλλων στα κλαδιά
σαν μαΐστρος τα μαλλιά να μπλέκει
και μια θαρραλέα στιγμή μ’ ένα πουνιάλι
μου ψηφιδογραφεί αναμνήσεις στο κεφάλι.

Θα πιάσω μια στον αέρα
Και δυο στη γη
Στιγμές σε μια μέρα.
Θα πιάσω μια στο νερό
Και δυο στ’ αστέρια
Και μετά ας γίνουνε φτερό.

Ούτως ή άλλως οι στιγμές φεύγουν σαν τρελές
Αρκεί να τις επιθυμείς να μην μοιάζουνε δειλές!

Σαν τους γαλαξίες
Που σκορπίζουνε το φως
Μοιάζουνε οι στιγμές.
Τι κι αν οι νεφώσεις φέρνουν κυκλώνες;
Τι κι αν ηλεκτρίζουν οι βρεγμένοι πυλώνες;
Στου καιρού τις ρωγμές.
Μια στιγμούλα εκπορθεί
Το παρελθόν και το παρόν
Τις αναμνήσεις σαν οκά ζυγών
Κάπου να οδηγηθεί.
Και δυο οπισθοβατικές στιγμές με σέρνουν
Στο παρελθόν και το παρόν μου παίρνουν.

Θα πιάσω μια στον αέρα
Και δυο στη γη
Στιγμές σε μια μέρα
Θα πιάσω μια στο νερό
Και δυο στ’ αστέρια
Και μετά ας γίνουνε φτερό.