Ο Ηρώδης.

Με κυνηγάνε βήματα στα όνειρα
Ξυπνώ, με κυνηγάει η ζωή
Φακελώματα, παραστάσεις του Ιούδα
Κι εγώ να τρέχω να γλιτώσω το φιλί.

Κρύος ιδρώτας μάχεται στο μέτωπο
Δυο χέρια να με τραβάνε στο παραβάν.
Εγώ ενάντια, πιστός στην αντίδραση
Με δυο γραμμές φτάνω Ταϊβάν.

Πολυνομία, στρατιώτες υπακοής
Με παράθυρα δίχως εφαρμογή
Φαλλοκρατία υποτιθέμενης τιμής
Με το «θα» και μετά οργή.

Οι φάμπρικες γιορτάζουν με καπνό
Διαδηλώσεις, φωνή που πυροβολούν
Μα εγώ θα φωνάζω σε εξέδρα ουρανό
Και τα συνθήματα μου θα σας γελούν.

Δεν σας πληρώνω για να γεννήσω απογόνους
Ηρώδης δεν υπάρχει, υπάρχετε εσείς
Λεγεώνα θα γίνω, θα σας βγάλω στους δρόμους
Να δείτε πως είναι η παρακμή
Πως είναι να μισείς.

Κατεστημένες αντιλήψεις π’ οδηγούν στο τέλμα
Τελώνη που αποφασίζεις για το παιδί μου
Θα γίνει λύκος την αυγή, στις όχθες σου στο ρέμα
Άσε τον αέρα, βαλ’ το στα πόδια, η γη δική μου.

Η γη δική μου
Του παιδιού μου
Του παιδιού σου
Των παιδιών τους.