ΑΥΡΑ

Μια απόγεια αύρα, ένας μπάτης
Χορεύει στα μαλλιά σου
Στο τίναγμα σκεπάζεται ο χάρτης
Με τα σγουρά χρυσαφιά σου.

Σαν μαλλομέταξο με άγνωστη αφή
Γέννημα, μπέη χωρικού
Με την αγέρικη μορφή
Και τα καστανά τα μάτια σου.

Αύρα της ψυχής που δροσίζεις την εφηλίδα
Της παιδικής μου Άνοιξης
Την είχα λησμονήσει σε μια ρυτίδα
Σαν μου κλέψανε την ιδέα της νιότης.

Τα χέρια μου μαχαίρια
Δεν θα σ’ αγγίξουν
Το κορμί μου χώμα
Τα βήματα σου ας το πατήσουν.

Μόνο τα ματιά σου, στην γη αυτή, να ζήσει
Το φως που μου ‘δωκες να μ’ αναστήσει
Προτού η ανάσα στο βοριά μ’ αφήσει.

Κι όλα τ’ ακούσματα τα ξέχασα
Με τη φωνή σου τη σιωπή έσπασα
Ένα δάκρυ την δίψα μου πότισε
Και την ζωή μου όρισε.