Θέμα Χρόνου

Όλη τη νύχτα ήμασταν παρέα
Το ζεύκι μέχρι το πρωί
και μέσα στο πότο μπήκε μια ωραία,
ωραία στιγμή απ’ τη ζωή.
Ωραία στιγμή απ’ τη ζωή…

«Πάνε πέντε χρόνια αφημένο σε μια άκρη το μαρκούτσι
Κι μποτίλια που μανιπουλάρω σ’ αυτό το τσιμπούσι
Μοιάζει μ’ αυτή μες στα ρακάδικα που μας κέρναγαν
Με μέλι και ρακί βραστό τα χρόνια πέρναγαν.»

Η μια ξέχναγε να σταματήσει να γελά
Κι ο άλλος να της λέει σκηνικά τρελά
Η άλλη έλεγε «για το κρασί» στην υγειά
Και η Κάτια πάντα με ήρεμα μυαλά.

Είναι θέμα χρόνου
Να ‘μαστε μαζί
Στο θέμα χρόνου
Μια όμορφη στιγμή
Μια όμορφη στιγμή.

Και ν’ ακούγεται βαρύγδουπο το μπουζούκι
Κι εμείς ξανά, ξανά στο ίδιο λούκι.

Είναι θέμα χρόνου
Παρέα στο ίδιο στέκι
Στο «Θέμα Χρόνου»
Ώσπου ο ουρανός να φέξει.
Μέχρι ο ουρανός να φέξει.

Είναι γραμμένο για ένα μαγαζί στο Μεσολόγγι - Θέμα Χρόνου - για μένα και την παρέα μου στα αξέχαστα φοιτητικά μας χρόνια.